Vandaag is het jammer genoeg alweer de laatste dag op ons cruiseschip. We konden lekker uitslapen en rustig ontbijten. Daarna ging iedereen zijn eigen gangetje. W. en ik zijn naar een' towel animal' demonstratie geweest, want we vinden de handdoekdieren die we iedere avond in onze hut aantreffen zo leuk, R. gingen sporten en A. sliep uit. Eigenlijk wilde ik vanmiddag eindelijk sushi gaan eten maar er bleek ook een uitgebreid chocoladebuffet te zijn en dat kon ik natuurlijk niet weerstaan. De rest van de dag hebben we o.a. samen een spelletje gespeeld, in het zonnetje gezeten, nog plaatsen op het schip ontdekt waar ik nog nooit geweest was zoals het basketbalveld, het volleybalveld en de midgetgolfbanen, en ik heb ook nog foto's gemaakt. Ook vandaag vloog de tijd en voor we het wisten zaten we al bij ons laatste diner. Zoals gewoonlijk kreeg A. weer alle aandacht van onze eigen ober Charles, hij bracht haar een ander voorgerecht omdat ze het hare niet lustte, een tafellaken om om te slaan omdat ze het koud had en een extra toetje omdat hij vond dat ze niet goed genoeg at. Daarna namen we afscheid met een hand een knuffel van Charles en Adyani (of zoiets).

Na een week op dit enorme schip vergis ik me nog steeds regelmatig in de weg. Ik weet niet als we de lift instappen of we omhoog of omlaag moeten, en als we de lift uitstappen of we nu links of rechts afmoeten. Ik kijk kijk dan ook nog steeds op de bordjes, op zoek naar ons hutnummer 7377 (al heb ik ook een keer per ongeluk geprobeerd in kamer 7373 binnen te komen). Onze cabine met balkon was groot genoeg voor ons vieren en de bedden sliepen fijn. Het enige probleem was het ophangen en drogen van natte zwemspullen. De airco werkte gelukkig voortreffelijk want buiten was het meestal erg warm, als je de balkondeur van onze hut opende kwam de warme en vochtige lucht je als een warme klamme deken tegemoet. De service van al het personeel was uitmuntend (al vonden somimigen de de dagelijkse mededelingen van ' this is you cruise director Goose' wat minder), we zijn echt in de wattend gelegd en iedereen deed ontzettend zijn best om het ons naar de zin te maken. Al met al een vakantie die de familie Stoepie - zo noemen ze ons hier - niet snel zal vergeten.