Geheel tegen onze gewoontes in boekten wij een last-minutevakantie. Niks geen maandenlange speurtocht op het internet maar gewoon boem bats, binnen drie dagen was het rond. Ron wilde er allang een paar dagen tussenuit maar ik vind op vakantie gaan nogal een gedoe. Een keer per jaar zo’n toestand is wat mij betreft eigenlijk wel voldoende. Echter deze cruise was zo goedkoop dat het bijna stom leek om het niet te doen. Dus nu mogen we tien dagen gaan dobberen op zee met af en toe een zonnige haven. Het kan beroerder.

Ook deze keer waren er weer zorgen voordat we op vakantie kunnen, we hebben er patent op. De reden is iedereen wel bekend, dus daar laat ik het maar bij. Andere zorg is dat onze bloedjes van kinderen alleen achterblijven. En dat is voor het eerst. Ze zullen zich wel redden maar toch voelt het wat geamputeerd. Het betekent ook dat wij na 23 jaar voor het eerst weer met zijn tweeën op vakantie mogen.

Onze laatste zorg is wat voor kleding we moeten meenemen. Ik kan me er even geen voorstelling van maken dat ik daar zonder jas buiten kan lopen om over een korte broek of zelfs bikini maar niet te spreken. Bij vertrek morgenvroeg doen we sowieso de winterjas nog maar aan.

Aangezien de ervaring heeft geleerd dat internet aan boord niet altijd even best is weet ik niet wanneer het volgende blogje wordt geplaatst. Dus maak je niet te snel zorgen, we varen met een Amerikaanse rederij, met een echte Noorman als kapitein.