Toen we vanochtend opstonden was het mooi weer maar nog wel een beetje fris. We besloten naar de Pont d’Espagne - waar je de mooiste watervallen van de Pyreneeën kunt bewonderen – te gaan. Vanuit Lourdes reden we meteen de bergen in. Onderweg was op veel plaatsen te zien hoe woest het water zijn weg naar beneden had gevonden. Hele stukken oever en asfalt die waren weggeslagen, huizen en zelfs campings die waren ondergelopen en overal bomen en andere zooi die onderweg was komen vastzitten. Soms zag het er uit als een serieus rampgebied.

Toen we al een heel eind omhoog in de bergen zaten stonden er opeens twee gendarmes midden op de weg. We mochten niet verder, hoe wat en waarom was onduidelijk. Het Engels van de gendarmes beperkte zich tot twee woorden namelijk ‘not possible’. Met mijn schoolfrans kwam ik erachter dat dit nog de hele dag ging duren. Geen enkele Fransmenneke was op het idee gekomen om dit ergens eerder op een bord te zetten, bijvoorbeeld onder aan de pas.

Plan B werd in werking gezet, we gingen naar de Tourmalet. Toen we ongeveer 1/3 van de route hadden afgelegd was er opeens een wegafzetting, ‘route barré’ stond er op het bord, @#$%^& Heel even hadden we flink de pest in en vroegen ons af in wat voor rampgebied we waren terecht gekomen. Over naar plan C, de Gavarnie. Gelukkig konden we daar wel komen. De Gavarnie is een spectaculair keteldal met erg hoge bergen met sneeuw. We hebben er een flink stuk gewandeld en daarna op een terrasje gezeten. Het zonnetje scheen en de omgeving was prachtig.

’s Avonds zijn we naar de lichtprocessie geweest. Hoewel door de opgestoken wind vele kaarsjes steeds uitgingen zag het er toch mooi uit. Als iedereen samen het Ave Maria zingt klinkt dat bijna betoverend. Hoewel met een valse start werd het toch een geslaagde dag.