Vanochtend scheen de zon en de hemel was strak blauw, jippie! R. wilde graag de ring of Dingle rijden. Dingle is ook een soort van schiereiland waar je een route langs de kust en over een bergpas kunt rijden. Het is hier allemaal vlak in de buurt dus al snel waren we op weg. In het vissersplaatsje Dingle (dat hetzelfde heet als het eiland) hebben we een stukje gewandeld. Er schijnt daar altijd een dolfijn te zwemmen en overal zijn bootje die je daar naar toe brengen maar wij geloofden het wel. Al vrij snel kwamen we weer op prachtige uitzichtpunten. Rotsen, witte zandstranden en azuurblauwe zee gecombineerd met de zon, het leek wel bijna de Middellandse Zee i.p.v. de Atlantische Oceaan. Er waren mensen aan het zwemmen en aan het surfen, dat vonden we net een tikkie te overdreven. Wij hebben gewoon lekker op een van de stranden in de zon gezeten en geluncht. Na zo ongeveer iedere bocht stonden we stil bij een nieuw viewpoint maar kwamen deze keer op tijd tot de conclusie dat we zo never nooit meer thuis zouden komen. Dus moest er toch een beetje de vaart in, je kunt nu eenmaal niet alles zien. Daarna hebben we de Conorpas gereden, dit is de hoogste bergpas van heel Ierland, en niet toegankelijk voor bussen en carvans dus dat voorspelde een spannend ritje, maar eigenlijk viel het best mee. Af en toe was het ook nog opletten dat we niet zo maar een loslopend schaap op de motorkap hadden maar gelukkig ging dat steeds goed. Het was zeker een prachtige tocht en de blauwe luchten maakten het natuurlijk nog mooier. Morgen nog een dag naar Cork, en dan weer naar huis. We vliegen pas rond 17.00 Ierse tijd, en zijn dus pas laat thuis.