Eindelijk levadas, Balcoes

Omdat Madeira onder meer bekend staat om zijn levadas en wij nog geen levada hadden gezien had ik voor vandaag een eenvoudige levadawandeling uitgezocht. Een levada is een klein kanaaltje dat het water uit het noorden van het eiland over en door de bergen naar het drogere zuiden voert om daar de akkers te bevloeien. Langs deze levadas werden ook paden aangelegden er zijn daardoor tegenwoordig vele bekende levadawandelingen.

We reden naar Ribeira Frio in de bergen en hoe verder we kwamen hoe meer wolken er kwamen. Op de plaats van bestemming was het een drukte van belang was. Onze auto moesten we echt een heel stuk verder parkeren maar gelukkig begon daar ook een wandelroute. De temperatuur was een beetje schrikken, zeker een graad of 5 kouder dan we gewend waren en bewolkt. We waren zomers gekleed maar gelukkig hadden we onze jassen achter in de auto liggen. Het wandelpad begon meteen met een hele klim, tussen de oude huisjes en kippenhokken door. Vervolgens kwamen we op de route van de levadawandeling die zo goed als vlak was. We wandelden door de laurierbossen met links van ons de levada, die meestal droog stond. Aan het einde van de route was de Balcoes. Balcoes is een soort balkon waarbij je letterlijk over de vallei kunt uitkijken, echt weer spectaculair, en rechts zie je ook nog de zee. Het was dus wel bewolkt maar daar schijnt deze streek hierom bekend te staan. Desalnietemin was het wederom erg mooi.

Omdat het nog vroeg was zijn we daarna verder naar het noorden gereden, een gedeelte waar we nog niet waren geweest. In Porto da Cruz zijn we gestopt en hebben een rumstokerij bezichtigd en poncha gedronken, R. Sterk spul :-). Daarna nog een korte rondwandeling langs de zee en een grote rots en weer terug naar ons hotel.

Leuk om te vermelden dat ons hotel ook een kattenhotel heeft. Er lopen hier redelijk wat zwerfkatten rond en die worden gevaccineerd, ontwormd, en twee maal daags gevoerd door het hotel. Goed initiatief en zo wordt ook voorkomen dat ze worden gevoerd door de hotelgasten en er een kattenplaag rondom het hotel onstaat.

Vanavond hebben we nog een stuk langs de zee gewandeld en daarna ons boeltje gepakt. Morgen weer naar huis. Jammer want we hadden het hier best nog een paar dagen langer volgehouden.

Op zoek naar Ronaldo

Vanmorgen hebben we lekker rustig aan gedaan, ik althans. Ron is wezen zwemmen en sporten. Ik heb wat op onze kamer gerommeld en geluierd. Vanmiddag zijn we naar Funchal gereden, dat is ongeveer een kwartiertje hier vandaan. Nadat we onze auto in de parkeergarage hadden gezet belandden we meteen in een kleurrijk kunstenaarswijkje. Heel veel deuren en soms ook muren waren beschilderd met allerlei soorten afbeeldingen. In de smalle straatjes waren ook de nodige restaurantjes en op een mooi terras met zeezicht hebben we geluncht. Daarna zijn we naar de markthallen Mercado dos Lavradores gewandeld. Veel tropisch fruit wat een mooi plaatje gaf maar de marktlui waren helaas wel enigszins opdringerig. Er waren wel wat bloemen met verkoopsters in klederdracht maar de echte bloemenmarkt is pas vrijdag.

Als laatste wilden we nog graag het lelijke standbeeld van Ronaldo gaan bekijken. Het zou ergens bij de haven staan maar dat bleek nog een stevige wandeling. Eenmaal het standbeeld gevonden bleek het niet het lelijke standbeeld waar enkele weken geleden nog zo'n ophef over was. Na enige verwarring en discussie kwamen we tot de ontdekking dat het lelijke borstbeeld op het vliegveld staat. Dit beeld bij de haven viel allerzins mee. Dus toch maar op de foto met deze Ronaldo. Het was best druk in Funchal waarschijnlijk mede veroorzaakt door het feit dat er een cruiseschip van de Holland Amerika Lijn lag.

We zijn trouwens allebei verbaasd dat we vandaag weer allemaal andere delen van Funchal hebben gezien terwijl we tijdens ons vorige bezoek aan deze stad hier toch een hele dag hebben rondgehangen.

Weer in ons hotel zijn we eerst weer in het zwembad gedoken want het is opnieuw lekker warm en zonnig vandaag. Daarna lekker uitrusten op een ligbedje in de zon. Vanavond hebben we voetbal op de hotelkamer gekeken. Opnieuw was Ronaldo in beeld, dit maal in het echt.

Pico de Arieiro en het Nonnendal

Vandaag wilden we graag een stuk wandelen en besloten naar een van de hoogste bergen van Madeira te rijden, de Pico do Ariero, om daar een gedeelte van een route te lopen. Het was even zoeken totdat we op de juiste weg zaten maar daarna ging het voorspoedig. Tenminste, totdat er opeens een auto of 10, 15 stil stonden langs de kant van de weg. Wat bleek, de weg was afgesloten. Zo maar opeens ergens halverwege de berg. Niemand was blijkbaar op het idee gekomen op aan het begin van deze weg een bord te zetten, dat hadden we wel zo sympathiek gevonden. Wij dachten dat alleen de Fransen hier goed in waren maar de Portugezen kunnen het dus ook. De meeste anderen stonden net als wij ontgoocheld te kijken want wat nu te doen? We besloten om dan maar naar het Nonnendal oftewel Curral das Feiras te gaan, dat stond ook nog op onze verlanglijst en daar waren we het meest dichtbij. Het Nonnendal is een dal waar lang geleden de nonnen naartoe zijn gevlucht zodat Franse zeerovers hen niet konden vinden. Tegenwoordig ook een van de highlights van Madeira.

Na weer een mooie tocht door de bergen kwamen we in Curral das Feiras waar we in de zon op een terrasje wat hebben gedronken. Het plaatsje zelf was niet zoveel aan, de omgeving was wel mooi, rondom alleen maar groene bergen. Daarna zijn we naar het uitzichtpunt boven het Nonnendal gereden, Eira do Serrado. Hier werden we verrast door werkelijk prachtig vergezichten over het dal, echt veel en veel mooier als het uitzichtpunt dat we gisteren hebben bekeken en wat veel bekender is. Hier hebben we op een muurtje onze lunch gegeten, tussen de vele hagedissen die helaas niet zo bang van ons waren als wij van hen :-).

Onderweg naar het uitzichtpunt zagen we heel toevallig een afslag naar de berg die we eigenlijk eerder hadden willen bezoeken maar op de kaart konden we deze niet terug vinden. De ober kon ons vertellen dat deze weg 'brand new' was en dat het ongeveer 40 minuten naar de top van de Pico do Ariero was. Het was nog redelijk vroeg dus besloten we alsnog naar de Pico do Arieiro te gaan. De omgeving van de weg ernaar toe was weer anders, veel kaler en minder begroeid, maar desondanks toch heel mooi. Eenmaal op het hoogste punt was het echt gigantisch druk, de parkeerplaats was zelfs te klein en overal stonden auto's geparkeerd. Maar het uitzicht was dan ook spectaculair, echt heel bijzonder om zo naar alle kanten over de bergen en rotsen te kunnen kijken. We hebben een klein stukje van de route gelopen maar die bleek veel te inspannend, alleen maar trappen omhoog en omlaag en ik had meteen al mijn tong op mijn schoenen. R. is nog wel een stukje verder gelopen terwijl ik in de zon op een steen hebben zitten genieten van de omgeving.

Vervolgens zijn we via een andere weg weer naar beneden gereden, richting het oosten van Madeira. Hier waren mooie groene bossen à la Jurassic Park. De omgeving zag er weer helemaal anders uit. Eenmaal weer terug in het hotel zijn we op een ligbedje aan het zwembad gedoken want de lucht was nog steeds strak blauw. Het was weer een mooie maar toch ook wel vermoeiende dag. Morgen gaan we iets rustigs plannen hebben we onszelf beloofd.

Camara de Lobos, Cabo Girao, Porto Moniz

We hebben vannacht allebei goed geslapen dus waren we eindelijk een beetje bijgerust. We besloten om een dagje te gaan toeren en de keus voel op het westelijk deel van Madeira. Na het heerlijke ontbijt vertrokken we richting Camara de Lobos, een leuk vissersdorpje met kleurrijke bootjes. We parkeerden de auto ergens boven om zo naar beneden te wandelen naar het haventje. Het was er gezellig druk en dat kwam mede doordat de vissers vrij waren in verband met Pasen. Ze hadden veel kabaal en veel lol, niet in de laatste plaats door de nodige drank. Wij zijn op een terrasje in de zon gaan zitten en hebben een ander eens zitten bekijken. Ook vingen we nog een glimp op van de Paasprocessie die onderweg was naar de kapel. Als we het hadden geweten had ik er graag wat meer van gezien maar helaas.

Vervolgens zijn we naar boven gereden, naar Cabo Girao, een van de hoogste kliffen van de wereld. Je kunt er over een glazen plaat lopen en zo naar beneden kijken. Niets voor mensen die hoogtevrees hebben maar daar hebben wij gelukkig geen last van. Best leuk maar ik had er me eerlijk gezegd wat meer van voorgesteld, het is een van de highlights van Madeira. Bovendien vond ik het ook te toeristisch. R. vond het overigens wel indrukwekkend dus misschien ben ik wel gewoon verwend :-).

Omdat het ondertussen al 13.00 uur was hebben we onze route wat ingekort en zijn rechtstreeks naar Porto Moniz gereden. De meest noord-westelijke punt van het eiland. De route door de bergen en vele tunnels was prachtig. Madeira is heel groen en heel af en toe zie je een waterval. Tegen de berghellingen staan veel witte huisjes en bananenplantages. Het laatste stuk van de route ging langs de kust wat ook weer mooie plaatjes gaf. Porto Moniz zelf is weinig spectaculair maar het natuurlijke zwembad aldaar is des te mooier. Het zijn natuurlijke zwempoelen tussen het zwarte lavagesteente en rotsen en ze hebben er echt een prachtig zwembad van gemaakt. De entree bleek 1,50 per persoon, al was het 15 euro geweest dan hadden we het nog betaalt. Het zeewater in de baden wordt tijdens vloed vanzelf ververst en wordt ook nog een soort van rondgepompt. Wij hebben er ruim twee uur heerlijk in het zonnetje gelegen. Ron heeft ook gezwommen maar ik was niet zo stoer want het water was echt heel erg koud. Verder dan mijn zwembroek ben ik niet geweest. Ondanks het insmeren bleken we bij thuiskom toch een beetje verbrand.

Omdat we de bedden te hard vonden (ligt dat aan ons dat we de bedden overal te hard vinden?) hadden we afgelopen nacht een dubbel deken onder het onderlaken gelegd, maar voor vannacht hebben we een 'topper' op het matras gekregen. Dus nu weer lekker slapen, het was een fijne dag.

We zijn er! 2.0

In het holst van de nacht en in de stromende regen vertrokken wij naar Schiphol. Even was er nog paniek omdat Snoes besloot er in het pikkedonker tussenuit te knijpen, maar gelukkig was ze vrij snel weer binnen.bNadat we onze auto op een mooi plekje op P1 hadden geparkeerd liepen we naar vertrekhal 3 alwaar we de koffers dropten. Vervolgens wandelden we naar pier D, weer helemaal aan de andere kant van de luchthaven. Onderweg zagen we een lange rij waarvan in eerste instantie niet duidelijk was waar die naar toe ging. Enigzins tot onze schrik bleek het de security check voor pier D te zijn... 's Morgens vroeg om half zes al in een megalange rij, wie bedenkt dat? Eenmaal de eerste wachtruimte voorbij bleek het in de volgende ruimte net de Efteling, zigzaggende wachtrijen waar we niet blij van werden. Na een klein half uur waren we eindelijk aan de beurt en was meteen duidelijk waarom het zo lang duurde. Onze handbagage werd uitgebreid onderzocht, bijna alles moest eruit, en dat werd dus een rotzooitje, en ergens daar is ook onze tandpasta achtergebleven vrees ik. Eindelijk klaar om te gaan ontbijten stond op de infoborden dat we ons al naar de gate moesten begeven. Dus niks, nada, nie rustig ontbijten, met een bakje koffie/thee, en al helemaal geen nieuwe parfum/after-shave uitzoeken maar doorlopen willen we op tijd bij D68 zijn, natuurlijk ook weer helemaal op het einde van de pier.

Op af en toe een hobbelige weg na verliep de vlucht verder voorspoedig, we landden precies om 11.00 uur plaatselijke tijd op Madeira. Onze koffers kwamen godzijdank ook redelijk snel en vervolgens gingen we op zoek naar de Meet en Greet voor onze huurauto. Niemand bleek van een Meet en Greet te weten, maar gelukkig zagen we wel een man met een bordje Atlantic Rent a Car. Hij bracht ons met nog verschillende anderen met een busje naar het kantoor een stukje verderop. We hebben nu een mooie witte Renault Clio diesel. Hij rijdt als een trein en dat is maar goed ook want ze houden hier ook weer van steile wegen, ik een stuk minder.

Met onze Tomtom was het hotel snel gevonden, en het inchecken verliep ook zonder problemen. Het personeel was super aardig. We hebben een mooie kamer met ruim zeezicht, niet voor betaald deze keer, wel gekregen! Verder ziet alles er ook piekobello uit. Toen de koffers werden gebracht hebben we meteen ons zomerkloffie aangeschoten want het was lekker warm. Daarna hebben in een klein winkeltje wat typisch Madeirese brood, beleg en fruit (lees bananas) gekocht en dit opgegeten op een mooi plekje aan de zee. R. is daarna wezen wandelen, ik heb op bed gelegen. Aan het einde van de middag hebben we nog even in de zon aan het zwembad gelegen, we zijn alletwee nogal moe wegens slaapgebrek.

Het eten bleek een feestje, het is buffet maar ziet er echt zo ontzettend goed uit dat mijn voornemen om niet teveel te nemen compleet is mislukt. Het is echt heel uitgebreid, prachtig opgediend en niet minder belangrijk, ook heel lekker. We mochten pas laat aan tafel, 20.30 (21.30 Nederlandse tijd) en dat vind ik veel te laat dus hebben we dat als echt Hollanders kunnen verzetten naar 18.30 uur.

Daarna zijn we gaan slapen, beetje vroeg, maar we waren allebei zo ontzettend moe. Morgen weer een dag. Iedereen Zalig Pasen trouwens!

Madeira 2.0

Toch weer op vakantie. Mijn uitspraak dat ik nooit meer op vakantie wilde meende ik echt maar omdat het nu alweer een poosje beter gaat én omdat ik niet alleen ben, -ik besef maar al te goed dat ik R. in mijn ellende meesleur- durfden we langzaam aan toch weer een beetje van een vakantie te dromen. Dus werden er plannen gesmeed die varieerden van Vlieland tot Oostenrijk, en van Madeira tot een cruise naar de Canarische Eilanden. Aangezien het zonnetje bovenaan ons verlanglijstje stond bleven de cruise en Madeira over. Mijn eigen zeeman had een duidelijke voorkeur voor het eerste plan, ik voor het tweede. In gedachte zat hij al op de Norwegian Epic, zeker toen NCL ook nog eens de prijs 200 euro omlaag gooide. We hebben nog nooit een discussie gehad over waar we op vakantie wilden maar nu werd het toch echt wel een 'dingetje'. Uiteindelijk is het RIU Palace Madeira geworden. Dit omdat voor mij beter voelde en de stap om toch op vakantie te gaan al groot genoeg was.

Madeira staat bekend als wandeleiland en laten we daar nu net van houden. We zijn tijdens een van onze cruises al eens ooit één dag in Funchal, de hoofdstad geweest, maar van het eiland zelf hebben we nog nauwelijks iets gezien. Ik ben erg benieuwd naar de rest.

Tegen de tijd dat bij jullie thuisblijvers zaterdagochtend de luikjes opengaan hangen wij al ergens boven de Pyreneeën. Ons vliegtuig vertrekt namelijk akelig vroeg. Omstreeks het tijdstip dat jullie vanuit de Appie met de paaseieren huiswaarts keren liggen wij op ons ligbedje in de zon. Geheel voor pampus vrees ik, dat wel.

De weersvoorspellingen van Madeira zijn uitstekend. Ergens tussen de 22 en 25 graden en zonnig tot licht bewolkt. Omdat ik niet van jaloers maken hou heb ik het even niet over de weersverwachting in Nederland maar ik ben heul blij dat we niet gekozen hebben voor Vlieland.

Italiaanse chaos

Hoewel we eigenlijk om kwart voor zeven binnen hadden moeten liggen, waren we toen nog aan het varen. We konden nog even mooi genieten van het binnenvaren, dat hebben we de eerste dag gemist. Ondanks de vertraging verliep het ontschepen rustig en geordend en om een uur of negen stonden we weer op Italiaanse bodem waar we meteen weer in de Italiaanse chaos terecht kwamen. Terwijl een heel cruiseschip leegliep was maar de helft van de Peoplemover beschikbaar wat een flinke rij opleverde. Eenmaal op het vliegveld bleek maar een van de vier liften het te doen en wurmde iedereen zich met koffers en al hun zooi op de enige roltrap die daar eigenlijk niet voor was bedoeld. In de vertrekhal was het megadruk en stonden overal rijen waarvan niet duidelijk was waar naartoe. Na enig gedoe bleek dat we eerst moesten inchecken bij een van de twee! palen. Ons geduld werd opnieuw zwaar op de proef gesteld. Ook bij de bagage drop-off stond een rij, en vervolgens bij de douane. Hoewel wij van tevoren dachten ruim op tijd te zijn hadden we opeens nog maar een klein uurtje over.

Gelukkig verliep de vlucht naar Nederland voorspoedig, was het helder boven de Alpen en heb ik genoten van de bergen. Op Schiphol hebben we nog geluncht en onderweg naar huis meteen Snoes en Plien opgehaald.

Hoewel niet fit was het een fijne vakantie. Cruisen smaakt nog steeds naar meer!

Voor anker in Split

Toen we vanochtend bijna in de haven van Split waren kregen we van de kapitein te horen dat we de haven niet binnen konden. Er was (wederom) te veel wind en de haven van Split maar klein en daarom gingen we voor anker totdat het weer verbeterde. We konden de stad al wel zien liggen, wat er mooi uitzag. Zo hebben we van 9.00 uur tot 14.00 rondjes gedraaid rondom het anker en langzaam bekroop ons het gevoel dat we Kroatie nooit te zien zouden krijgen. Eerst niet naar Dubrovnik, en vandaag niet naar Split. We hebben de tijd toen maar nuttig besteed dooralvast onze koffers te pakken en R zijn nieuwe horloge op te halen.

Rond half twee kwam opeens het bericht dat de wind was gaan liggen - hoewel wij geen enkel verschil zagen - en dat we dus gingen docken. Toen tegen tweeën het bericht kwam dat we ingeklaard waren stond er ondertussen een rij van voorin het schip naar achteren en weer terug omdat natuurlijk iedereen tegelijk van boord wilden. R en ik hadden een meningsverschil of we wel of niet in die rij zouden gaan staan of wachten tot de rij weg was en ik laat even in het midden wie wat wilden maar we zijn wel in de rij gaan staan en binnen een kleine twintig minuten stonden we buiten. Gewoon goed georganiseerd met overal personeel bij de trappen zodat er niemand kon voorkruipen.

Split is echt leuk en we zijn blij dat we dit niet hebben hoeven missen. Alle gebouwen in het oude centrum zijn van dezelfde soort cremekleurige steen. Het hart wordt gevormd door het paleis van Diocletianus, een Romeinse keizer. Daaromheen zijn markten, een heuse kathedraal en de stadsmuren, het geheel staat op de Werelderfgoedlijst. We hebben het centrum een paar keer doorkruist en alles wel gezien. Langs de haven is een lange brede boulevard met palmbomen, terrasjes en winkeltjes. Jammer genoeg was het te koud - 13 graden met een koude wind - om buiten op een terras te zitten maar het zag er wel gezellig uit.

's Avonds was er een mooi show in het theater waarin onder meer de mooiste liedjes uit The Phantom of the Europa werd gezongen, echt genieten. Daarna was er een korte farewelltoestand maar dat kennen we ondertussen wel. In het centrum was nog de beloofde Frozenact, iets met acrobaten aan touwen en schommels en sneeuw, het zag er redelijk spectaculair uit.