Farewell

De lasershow en de farewell party gisteravond op het pooldek waren erg leuk, we lagen vrij laat op bed met in ons achterhoofd de gedachte dat we vandaag zouden kunnen uitslapen. Helaas begonnen men al vanaf kwart voor zes ’s ochtends om te roepen dat de eerste passagiers zich naar de shuttlebussen moesten begeven, en dat ging zo ieder half uur verder. Ik heb dus niet meer geslapen, stomme Duitsers. Om 8.00 uur zaten wij ook aan het ontbijt en om 9.15 uur stonden we al op het vliegveld. Gelukkig heeft Palma een groot vliegveld en hebben we nog gezellig gewinkeld en heb ik een nu een Desigualshirt echt uit Spanje.

De vlucht en de rit naar huis zijn allemaal prima verlopen, maar god wat is het hier koud. We hebben meteen de poezen opgehaald en ook W. en A. waren thuis dus waren we weer compleet.

R. en ik hebben weer met volle teugen genoten van deze cruise, hoewel iets meer zon nog leuker zou zijn geweest. Aïda, onze vierde rederij is prima bevallen. Hoewel op de reddingsoefening na alles in het Duits is zorgde dat voor geen problemen. Zoals ik al eerder schreef is de AïdaMar echt een prachtig nieuw schip en hebben onze Oosterburen al hun zaakjes prima voor elkaar, dat voelt fijn. Het verschil met de andere maatschappijen is dat het een en ander wat zakelijker is, waar de Amerikanen je het gevoel geven dat ze alles doen om je in de watten te leggen is dat bij Aïda minder. Wel hebben ze bepaalde tradities zoals het Sail Away muziekje dat het wegvaren steeds extra bijzonder maakt. Het eten in de verschillende restaurants is heerlijk al zouden van ons de openingstijden ruimer mogen. Wij zijn gewend dat je van de vroege ochtend tot de late avond kunnen snaaien en hoewel we absoluut niet van de honger zijn omgekomen was dat even wennen. Maar het totaalplaatje is zeker heel positief. Na Carnival, Royal Carribean, Norwegian Cruise Line is ook Aïda glansrijk voor de test geslaagd.

Iedereen bedankt voor het lezen en de leuke reacties. Hopelijk tot de volgende cruise, het smaakt nog steeds naar meer.

Barcelona

Ook vandaag scheen de zon maar was het wel koud, zo’n graad of 13. Om 9.00 gingen we van boord, eerst met de shuttlebus de haven uit en dan overstappen in de hop-on-hop-off bus. We zaten vooraan en bovenop en konden dardoor alles goed zien. Ook fijn dat de meneer in onze oortjes Nederlands sprak na al dat Duits. We zijn voor de eerste keer uitgestapt op de Placa de Catalunya en hebben een stukje van La Rambla gelopen. Vervolgens zijn we overgestapt van de rode naar de blauwe lijn (zuidelijk resp. noordelijk gedeelte van Barcelona) zodat we richting de Sagrada Familia gingen. Daar aangekomen hebben we deze rondom bekeken en kwamen tot de conclusie dat het meer een zandkasteel is. Opvallend ook dat het bij de St. Pieter wemelde van de straatverkopers en andere vervelende lui en dat je er hier zelfs niet eentje zag. Die Spanjaarden hebben het duidelijk beter voor elkaar. Vervolgens zijn we uitgestapt bij de halte van Park Guel, maar de ingang van het park zelf was nog wel een hele klim omhoog. Daar moesten we in de rij voor een kaartje en kregen vervolgens te horen dat we pas na een kwartier het park in mochten. Eenmaal binnen hebben we een half uurtje rondgekeken en zijn daarna verder gegaan. Omdat het ondertussen al best laat was zijn we niet meer uitgestapt bij Nou Camp, daar was toch niet zo veel te zien aan de buitenkant en naar binnen wilden we sowieso al niet. We besloten weer uit te stappen bij Placa de Catalunya, het begin van La Rambla, om deze helemaal uit te wandelen naar het standbeeld van Columbus en zo verder naar de shuttlebus. Eerlijk gezegd was dat weinig indrukwekkend, ik had me van die beroemde winkelstraat meer voorgesteld. De overdekte markt (ergens halverwege) met verse vis, groente en kruiden was wel erg leuk, behalve dan dat ze ons veel te dure chocola hebben verkocht. Ook de levende standbeelden op het einde waren erg mooi en met meer detail dan ik ze ooit ergens heb gezien.

Het eten was vanavond weer heerlijk, er kan echt niets meer bij. Zo meteen nog naar de lasershow op het pooldek en nog warme chocolade met slagroom drinken en dan ons laatste nachtje op zee.

De straat van Bonifatius

Vanmorgen toen ik wakker werd kwam net de zon tevoorschijn, het was nagenoeg onbewolkt. We hebben uitgeslapen en zijn pas laat gaan ontbijten. Daar troffen we toevallig de andere twee Nederlanders aan boord, we zijn volgens ons echt maar met vier Nederlandstalige op de AidaMar. Daarna hebben we op het balkon genoten van de doorvaart door de straat van Bonifatius. Tot gisteren had ik daar nog nooit van gehoord maar het is dus de zeestraat tussen Corsica en Sardinië. We konden het goed zien, Sardinië is veel groter dan ik dacht en bestaat uit meerdere landtongen. R. is gaan sporten en ik heb een fotorondje over het schip gemaakt.

De kapitein beloofde dat hij vandaag zijn route zou wijzigen zodat we een wolkenloze hemel hadden. Of ie uit zijn nek l*lt weet ik niet maar het is hem in ieder geval wel gelukt. De zon scheen uitbundig en veel passagiers lagen op het dek te zonnen. Wij hadden deze keer geluk want het beste plekje was onze eigen balkon, pal in de zon en uit de wind en daar hebben we tot een uur of drie geluierd. Zeedagen zijn sowieso leuk, maar met een blauwe lucht behoren ze tot een van mijn favoriete tijdsbestedingen. Ik weet niet meer wat we de rest van de dag hebben gedaan maar in ieder geval niet veel.

’s Avonds was het de Abba-revivalshow, een optreden door de vaste zangers en zangeressen van de AidaMar, mooi gedaan en ik heb erg genoten en heb ‘m daardoor ook 1,5 keer bekeken. Morgen naar Barcelona waar ons weer zon is beloofd.

Rome

In de stromende regen liepen we vanochtend de haven van Civitavecchia binnen, we zijn dus maar niet op het balkon gaan staan. Helaas regende het nog steeds pijpenstelen toen we rond 8.15 uur van boord gingen. We moesten eerst met de shuttlebus naar het busstation van Civitavecchia en daar bleek het echt enorm druk met passagiers van de Norwegian Jade (ja, deze volgt ons echt) die met hun koffers sleepten en dus naar huis gingen. Iedereen wilden vooraan én onder het afdak staan in de rij van de lijnbus die ons naar treinstation van Civitavecchia moest brengen, en dat was flink duwen en trekken. Een grote dikke vent flipte compleet en wilde op de vuist, gelukkig stonden wij op veilige afstand. Eindelijk op het station maar ondertussen zeiknat reed de trein naar Rome voor onze neus weg en dropen wij letterlijk en figuurlijk af. Ron zijn wandelschoenen en mijn regenjas bleken niet waterdicht en de plu was ook al kapot en ik vroeg me vertwijfeld af waarom ik niet lekker in mijn warme bed was blijven liggen.

Na drie kwartier kwam eindelijk de volgende trein die meteen bomvol zat met natte zompige mensen. Gelukkig klaarde het weer –en daardoor ook mijn humeur- richting Rome op en zelfs de zon kwam te voorschijn. Geheel volgens plan zijn we op het station van San Pietro uitgestapt en naar het Vaticaan gewandeld. Daar bleek de pauselijke audiëntie nog bezig te zijn dus mochten we niet op het St. Pietersplein maar we konden toch voldoende zien. Een Engelssprekende toerist die er net vandaan kwam vertelde dat de paus nog bezig was met zegenen en warempel daar zagen wij hem lopen! Weliswaar op een flinke afstand maar toch. We hebben er een tijdje in het zonnetje naar staan kijken, konden we meteen een beetje opdrogen. Ietwat vervelend was wel dat iedere vijf meter er een of andere gids liep die ons voor een ‘special price’ door het Vaticaan wilde leiden. Al snel leerden we dat je ieder oogcontact moet vermijden anders lopen ze tien minuten later nog achter je kont aan.

Vervolgens hebben we precies de route van reisleidster Petra gevolgd, dat was echt superhandig. Naar de metro, overstappen bij Termini en weer uitstappen bij het Colosseum. Ook hier wemelden het van de lui die een soort van camerastokken verkochten. Na de arena rondom te hebben bewonderd zijn we langs –niet er doorheen- het Forum Romanum naar het monument van Victor Emanual II gewandeld. Wij vonden het allebei wel een bijzonder bouwwerk. Omdat we nog wat tijd over hadden hebben we dezelfde route terug genomen in de hoop dat we de St. Pieter nu wel van binnen konden bekijken. Een Italiaanse politieagent had ons verzekerd dat het tussen 13.00 en 14.00 rustig zou zijn. Eenmaal bij de St. Pieter aangekomen stond er een rij tot halverwege het plein, maar het ging als een trein en binnen een goed kwartier waren we binnen. Wow, we waren meteen gigantisch onder de indruk. De St. Pieter is echt megagroot en indrukwekkend, we waren beiden echt heel blij dat we dit nog mee hebben gepikt.

Na ongeveer een half uur zijn we terug gewandeld naar het treinstation waar de trein wederom voor onze neus vertrok. Uiteindelijk verliep de verdere terugreis op rolletjes. Zo rond 17.00 uur net voor het donker waren we weer aan boord, moe maar voldaan. Na een toch wel heel natte start is het de rest van de dag droog gebleven, scheen de zon zelfs af en toe en was het een graad of 18 dus niet koud. Hoewel wij de Italianen niet ons meest favoriete volk is waren er toch wel enkele die ons heel goed hebben geholpen bij het vinden van onder andere de juiste trein en het juist perron. Morgen de hele dag op zee, lekker uitrusten.

P.S. Petra nogmaals super bedankt voor je reisplan in Rome. We hebben precies volgens je aanwijzingen gelopen, dus niets zelf hoeven zoeken, geen kaart nodig gehad, het klopte allemaal als een bus. Alleen de shuttlebus rijdt tegenwoordig niet naar het fort, ze zijn daar aan de weg bezig, maar naar het busstation. Dit bleek zeker zo handig want van daaruit kun je meteen met een lijnbus naar het treinstation en hoef je dus niet te lopen. Iets anders: hoeveel kaarten moet ik uit Barcelona meenemen, ik weet het niet meer? SMS dit anders even naar R. want ik weet niet wanneer ik weer internet heb.

Pompeï en Napels

We waren vandaag weer vroeg uit ons mandje want om kwart over zeven kwam de loodsboot langszij (altijd precies onder ons balkon maar dan een stuk lager) en door de flinke golfslag bleek het nog een hele onderneming om de ‘piloti’ aan boord te krijgen. Ik was echt bang dat hij in het water zou duvelen. Ook nu liggen we achteruit ingeparkeerd bijna middenin Napels, naast de Norwegian Jade (die volgt ons blijkbaar).

We gingen vandaag met een georganiseerde excursie naar Pompeï. Deze rit voerde langs onder andere de Vesuvius -maar da’s een gewone berg- verder veel oude meuk, een openbare vuilnisbelt zo maar langs de weg, en zelfs krottenwijken van golfplaten, ik wist werkelijk niet dat het hier zo armoeiig was. Pompeï is best heel groot en daardoor indrukwekkend. Vooral de oude straten die nog intact zijn vond ik mooi. Je krijgt een aardige voorstelling van het leven van de Romeinen. Helaas was de gids ongeveer net zo oud als Pompeï en bracht hij zijn verhaal vreselijk saai. Het meest hilarisch moment was toen ik moe van het staan tegen een mooie Romeinse maar wiebelige pilaar leunde en bijna met pilaar en al middenin Pompeï lag.

Hoewel de voorspellingen nogal beroerd waren viel het weer uiteindelijk mee. Het was rond de 20 graden en af en toe spetterde het wat, dus afwisselend jas aan, plu omhoog, jas uit, zonnebril op, en dat zo’n keer of tien.

Terwijl ik lag te rusten ging R. ’s middags in zijn eentje door Napels wandelen. Maar terwijl hij weg was heeft het even geonweerd en is er een flinke stortbui gevallen en daarom kwam hij met een flink nat pak thuis. Gelukkig heeft hij wel de highlights gezien en dat was volgens hem zeker de moeite waard.

Vanavond was het wegvaren opnieuw erg mooi, Napels ligt in een baai en dus waren er van alle kanten weer lichtjes. We hebben weer een tijdje buiten op het dek staan kijken, we konden er geen genoeg van krijgen.

Palermo in de zon

Graag had ik uit willen slapen maar toen ik vanmorgen één oog opendeed waren we al aan het binnenlopen en dat willen we nooit missen. Dus om kwart voor acht stonden wij in ons ondergoed al op het balkon. De kapitein heeft de AidaMar netjes achteruit ingeparkeerd naast de Norwegian Jade. We liggen mooi, zo goed als middenin Palermo, met op de achtergrond de heuvels/bergen.

Na een flink ontbijt zijn we Palermo gaan verkennen, in t-shirt en korte broek want de zon scheen en het was warm, ongeveer 23 graden. Na talloze taxichauffeurs, koetsjes, treintjes, toeristenbussen en weet ik wat al niet meer te hebben getrotseerd belandden we middenin het centrum. Jeetje wat een ontzettende chaos is dat verkeer hier, die Sicilianen rijden echt als gekken, een attractie op zich. Als het voetgangerslicht op groen springt stopt er niemand, het is blijkbaar de bedoeling dat je na een schietgebedje jezelf voor de auto’s gooit in de hoop dat je heelhuids de overkant bereikt.

Palermo is een stad met veel grote oude kerken en belangrijke gebouwen. Het meest indrukwekkend is de massale kathedraal van geel kalksteen, deze is echt enorm groot. Verder is Palermo ook best arm, veel van die mooie gebouwen zouden best een likje verf kunnen gebruiken en op iedere hoek van de straat zit wel een zwerver.

Toen we ’s avonds wegvaarden hebben we een hele poos achterop het dek zitten kijken. Palermo was echt prachtig verlicht (veel gekleurde lampjes) en eigenlijk vond ik het nog mooier dan Palma de Mallorca by night. Daarna zijn we even op bed gaan liggen voordat de show begon maar toen werden we opeens om 23.00 uur wakker, oeps. We hebben snel onze tandjes gepoetst en zijn verder gaan slapen.

Warm en stormachtig

Ondanks dat ons bed best hard is hebben we beiden toch lekker geslapen. Helaas was het nog steeds grijs en miezerig buiten. Het was wel weer ruim boven de 20 graden, de scirocco waait, da’s warme wind uit de Sahara en dat is duidelijk zichtbaar want het hele schip zit echt flink onder het gele zand. In de loop van de dag ging het steeds harder waaien en wiebelden we behoorlijk. Pas tegen de avond toen we onder Sardinië doorvaarden werd het rustiger. Overigens hebben we daar niets van gezien, we hebben zelfs geen ander schip gezien alleen maar heel veel zee.

We hebben vandaag vooral geluierd. De balkondeur stond wijd open omdat het ondanks de wind gewoon lekker warm was en daardoor leek het of we toch buiten lagen. Ook hebben we het schip beter verkend. De AidaMar is echt een supermooi schip, het is zo goed als nieuw, verder heel kleurrijk en met veel (nep)groen. Het is ook anders ingedeeld dan we gewend zijn. Geen grote main diningroom maar drie verschillende soorten buffetrestaurants (Duits, Italiaans en Oosters) boven elkaar. Het Oosterse is onze favoriet, het lekkerste eten en het minst druk. Onze hut is mooi in het midden van het schip, dat scheel echt met schommelen. Verder wat ruimer dan we gewend zijn en boven ons bed hebben we een soort van hemel, het ziet er een beetje oosters uit.

Vanavond zijn we naar de show wezen kijken, eerst de Aidastars, dat zijn 6 solozangers, vervolgens een klassiek ballet en een soort van Duitse quiz. Onze cruisedirector Stephan is wel grappig maar hij kletst wel veel en snel dus het is niet altijd te volgen. Wie overigens nog veel meer kletst is de kapitein, man als die eenmaal begint is hij de eerste twintig minuten niet stil. Maar goed, we gaan nu lekker slapen, morgen naar Sicilië en ze hebben beloofd dat daar de zon schijnt.

Van Düsseldorf naar Mallorca

Vanochtend verliep alles op rolletjes, de reis naar Düsseldorf, het ritje in de monorail, het inchecken, echter dat stopte abrupt bij de douane, daar stond een rij tot bijna weer in Nederland. Dit tot groot ongenoegen van verschillende Oosterburen die wat stampij maakte maar ook gewoon geduld moesten hebben. Na twee uur vliegen landden we op Mallorca en zagen wij het zoals de meesten het niet zien, nat en grijs. De temperatuur was goed, 23 graden, maar de zon was verstopt zullen we maar zeggen.

Na enig beraad kozen we om met de bus naar de haven te gaan en niet met een vééél duurdere taxi, heuj, we blijven wel Nederlanders hè. Bovendien zagen we zo ook nog wat van Palma zelf. Voorin zong de chauffeur luidkeels mee, hij had er duidelijk zin in. Het laatste stukje moesten we lopen, wat op zich prima te doen was, maar wel leuker was geweest zonder spetters.

De cruiseterminal van Mallorca is eerlijk gezegd niet wat wij als verwende cruisegangers gewend zijn maar goed, het verliep verder wel vlotjes. Gedrild als ik ben door mijn husband om niets te vergeten bleek in onze cabin opeens dat ik twee cameratassen inclusief camera’s had gescoord, oeps… We hebben de Canon maar netjes ingeleverd bij de receptie en onze eigen Nikon gehouden.

Bij het eten was het heel druk, en was er nog net een plekje vrij bij een anders Duits stel aan tafel. Het was hun zesde cruise met Aïda maar zij hadden nog nooit Nederlanders aan boord getroffen. Wij zijn dus best uniek. Duits verstaan gaat best goed maar zelf praten is duidelijk een ander talent. R. heeft besloten vanaf nu alleen nog maar Engels te l*llen.

’s Avonds tijdens het wegvaren was iedereen aan dek want dit was nogal spectaculair. Onder de klanken van ‘Sail Away’ en gratis alcohol voeren we langs de kust van Mallorca met heel veel lampjes en een sprookjesachtig verlichtte kathedraal. Daarna was er ook nog een lasershow. Het was nog 18 graden en er waaide warme wind dus het was best bijzonder om dit mee te maken.

Na een heel drukke dag kropen we tegen middernacht ons bed in. Tot morgen.