Surprisereis

Het is bijna zover, we mogen weer gaan varen. R. wilde graag een vakantie die beter bij mijn gezondheid past dus gaan we maar weer cruisen, wat een ellende J. Dit keer hebben we gekozen voor een Duitse rederij Aida genaamd, zo maar om uit te proberen. Het verschil met de vorige rederijen is dat het eten alleen in buffetvorm is en Duits de voertaal dus mussen wir nog etwas Deutch uben, of zoiets.

Ook dit keer werd de vakantievoorpret wreed verstoord, dat hoort er ondertussen wel een beetje bij. Transavia besloot alle vluchten naar Mallorca te schrappen, dan kan blijkbaar zo maar. Jammer genoeg was Transavia de enige die vanuit Nederland rechtstreeks vloog dus hadden we een probleem. We vliegen nu vanaf Düsseldorf met Air Berlin, een klereneind verder weg, maar gelukkig wel gunstigere vliegtijden.

Ook de rederij maakte het spannend. De route van de AidaMar wisselde ongeveer per week. Zouden we in eerste instantie Tunis aandoen, later werd dit Sardinië, vervolgens Malta maar uiteindelijk is het nu Rome. Natuurlijk had ik alle havens steeds bestudeerd en ik gedachte ben ik dus al overal geweest maar met Rome ben ik toch het meest blij. Rome en Barcelona staan al heel lang op mijn verlanglijstje en nu mogen we er allebei naar toe. Ik voel me wel een beetje een Amerikaan die in no-time de hoofdsteden van Europa afwerkt. Van relaxen komt op deze manier misschien wel niet veel maar ach, dat doen we thuis dan maar weer.

De Ierse beleving

Vanochtend namen we afscheid van ons hotel en reden naar Cork. We besloten dat we tijd genoeg hadden om ook nog even langs Blarney Castle te gaan, een bekend kasteel vlak boven Cork. Helaas bleek dat 12 euries per persoon, en dat vonden we te veel voor een kort bezoekje. Dus dan maar rechtstreeks naar Cork. Daar was het net als in alle andere grote Ierse steden file rijden. Gelukkig vonden we snel een plekje in een parkeergarage zodat we op ons gemakje door Cork konden wandelen. We bekeken de st. Fin Barre kathedraal en de toren met de Shandon Bells, hier mag je zelf boven in de toren de klokken luiden maar aangezien trappen lopen voor mij geen optie is hebben we dat maar aan anderen over gelaten. Daarna zijn we op een terras neer gedoken en hebben mensen zitten kijken. Aan Hemelvaart doen de Ieren niet, alle kinderen moesten gewoon naar school en tussen de middag waren de scholieren in hun verschillende uniformen een mooie bezienswaardigheid. Ook lopen er Roma’s (zigeuners) met lange rokken en grote oorbellen rond in Cork.

Tegen tweeën zijn we naar het vliegveld gereden, vlakbij maar het bleek toch nog een hele toer.

Onze auto hebben we netjes, zonder schrammetje en met buitenspiegels ingeleverd, complimenten aan de chauffeur. Links rijden blijft constant opletten want als je aandacht verslapt ben je zo maar opeens spookrijdern. Vanavond om ongeveer acht uur zijn we geland, en het bleek hier verdorie kouder dan in Ierland.

Ondanks dat ik totaal niet fit was heb ik van Ierland genoten. Het is een prachtig land, zelfs R. moest toegeven dat het kan wedijveren met de Pyreneeën en de Noorse fjorden. Bovendien zijn die Ieren een uiterst prettig volkje en dat geheel maakt de Ierse belevenis absoluut een aanrader. Iedereen bedankt voor het lezen en wie weet tot de volgende keer.

Zonnen aan het strand van Dingle

Vanochtend scheen de zon en de hemel was strak blauw, jippie! R. wilde graag de ring of Dingle rijden. Dingle is ook een soort van schiereiland waar je een route langs de kust en over een bergpas kunt rijden. Het is hier allemaal vlak in de buurt dus al snel waren we op weg. In het vissersplaatsje Dingle (dat hetzelfde heet als het eiland) hebben we een stukje gewandeld. Er schijnt daar altijd een dolfijn te zwemmen en overal zijn bootje die je daar naar toe brengen maar wij geloofden het wel. Al vrij snel kwamen we weer op prachtige uitzichtpunten. Rotsen, witte zandstranden en azuurblauwe zee gecombineerd met de zon, het leek wel bijna de Middellandse Zee i.p.v. de Atlantische Oceaan. Er waren mensen aan het zwemmen en aan het surfen, dat vonden we net een tikkie te overdreven. Wij hebben gewoon lekker op een van de stranden in de zon gezeten en geluncht. Na zo ongeveer iedere bocht stonden we stil bij een nieuw viewpoint maar kwamen deze keer op tijd tot de conclusie dat we zo never nooit meer thuis zouden komen. Dus moest er toch een beetje de vaart in, je kunt nu eenmaal niet alles zien. Daarna hebben we de Conorpas gereden, dit is de hoogste bergpas van heel Ierland, en niet toegankelijk voor bussen en carvans dus dat voorspelde een spannend ritje, maar eigenlijk viel het best mee. Af en toe was het ook nog opletten dat we niet zo maar een loslopend schaap op de motorkap hadden maar gelukkig ging dat steeds goed. Het was zeker een prachtige tocht en de blauwe luchten maakten het natuurlijk nog mooier. Morgen nog een dag naar Cork, en dan weer naar huis. We vliegen pas rond 17.00 Ierse tijd, en zijn dus pas laat thuis.

In een koetsje door de Gap of Dunloe

Vanmorgen gingen we eerst de Gap of Dunloe bekijken, een smalle bergpas die sprookjesachtig mooi zou zijn. Ergens halverwege de pas mochten we niet verder met de auto. Het was of in een paard met wagen à 35 euries, of vijf kilometer heen en vijf kilometer terug wandelen. Aangezien dat laatste geen optie was gingen we in een koetsje met een Ier die vertelde wat er te zien was. Ergens bij het derde meer konden we kiezen, of nog verder voor 5 euries, of weer terug…tsja, dan maar de hele hap. Het was best mooi die bergpas, maar we zijn in beetje verwend gisteren, en dat was gratis en voor niks.

Tussen de middag hebben we even geshopt in Killarney. Killarney is een toeristisch stadje met veel gekleurde winkeltjes, hotels en restaurantjes en het is er altijd druk, je rijdt er ook in de file naar toe. Ik wil niet weten hoe druk het hier in de zomer moet zijn.

Daarna reden we het Killarney nationaal park binnen. Als eerste bezochten we Muckross House, een enorm groot spooky uitziend landhuis waar koningin Victoria vroeger heeft gewoond. In de tuinen groeiden grote struiken bloeiende rododendrons in verschillende kleuren en dat zag er echt heel mooi uit. Via Muckross Lake zijn we een stukje verderop naar de Torc waterval gewandeld. Een leuke waterval maar wat ons betreft ook een beetje overgewaardeerd. Als laatste gingen we naar Ross Castle wat dan weer wel een mooi oud kasteel was. We zijn niet binnen geweest aangezien we al een kasteel van binnen hebben gezien. Overigens stonden overal koetsjes klaar om je tegen een leuk prijsje te vervoeren. Het is hier echt toeristisch.

Het was vandaag de hele dag bewolkt met een redelijk lekker temperatuurtje en op een enkel spettertje na droog.

Gedrogeerd door de Ring of Kerry

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik K. ben eigenlijk nog steeds niet fit. Na eerst flink brak te zijn geweest, vervolgens twee dagen hoofdpijn te hebben gehad, heb ik nu veel last van mijn rug. Bij iedere beweging lijkt het alsof er een mes in mijn rug wordt gestoken. Omdat ik ondanks dat niet op onze hotelkamer wilde blijven zijn we eerst langs de pharmacie gereden om het een en ander in te slaan en in combinatie met wat ik zelf in mijn medicijntasje had heb ik me zo door de dag heengeslagen.

We reden vandaag de Ring of Kerry, ook een van de highlights van Ierland en dat blijkt niets teveel gezegd. Het eerste uur was het uitzicht gewoon mooi maar hoe verder we kwamen hoe indrukwekkender het werd. We hebben min of meer per ongeluk de extra Skellig Ring gereden maar die was eigenlijk nog het allermooiste, zeker toen de zon ook nog ging schijnen. Prachtige vergezichten met bergen, zee, klippen en rotsen, we konden er geen genoeg van krijgen. Eindelijk was ook de temperatuur weer eens lekker genoeg om zonder jas buiten te kunnen lopen. Om 17.00 uur kwamen we tot de ontdekking dat we pas op de helft waren en dat als we in dit tempo door zouden gaan we waarschijnlijk ergens halverwege de ring zouden moeten overnachten. Aangezien dat natuurlijk niet de bedoeling was hebben we het tweede gedeelte in sneltempo afgewerkt. Een beetje jammer, maar je kan nou eenmaal niet alles zien. Op de terugweg zijn we alleen nog gestopt bij Ladies View (naar verluidt komt de naam van de hofdames van Koningin Victoriadie zeeronder de indruk waren van het uitzicht toen het gezelschap in1861deze plaats bezocht), een groot meer in de bergen met daarboven laaghangende bewolking wat het geheel een mysterieus uiterlijk gaf. Na snel wat gegeten te hebben in een pub met livemuziek lag ik veel te laat weer in mijn mandje.

@Petra Ik ben al een paar dagen geleden gestopt met het bekijken van de weersvoorspellingen, het klopt namelijk gewoon nooit en wisselt heel snel. Vanmorgen was het bewolkt en droog, vanmiddag zonnig en warm en aan tegen de avond weer miezerig.

Bunratty en Killarney

Bij het wakker worden scheen zowaar de zon weer eens. Wij namen afscheid van onze B&B en gingen onderweg naar Bunratty Castle and Folkpark. Na wat oponthoud omdat een boer met zijn koeien over de weg wandelde bereikten we de bestemming. Eerst bezochten we het kasteel. We zijn onderweg al meer ruïnes tegengekomen maar dit kasteel was mooi gerestaureerd en ingericht. Via allerlei smalle trappetjes en grote zalen was goed zichtbaar hoe het er vroeger moet hebben uitgezien. Daarna wandelden we door het Folkpark wat nog het beste te omschrijven is al het Ierse openluchtmuseum. Van oude hutten tot grote sjieke huizen waren te bezichtigen.

Toen we het hadden gezien vertrokken we richting county Kerry. Het landschap was ondertussen veranderd van groen, weids en glooiend tot bergachtig. Ik wist eerlijk gezegd niet dat het zo bergachtig zou zijn. Ook is het rondom Killarney veel drukker dan dat we tot nu toe gewend waren. In het centrum van Killarney was het zelfs file rijden, Killarney is best een grote stad.

Ons hotel is zoals verwacht heel mooi en oud Engels/Iers ingericht dit in tegenstelling tot onze B&B die juist heel modern en trendy was. De kamer is een stuk groter en heeft een prachtig uitzicht op het meer en de bergen. Het is weer even heel wat anders.

Na een aantal dagen best chique te hebben gegeten aten we vanavond in een soort van pub. Maar liefst zes tv-schermen waarop voetbal was te zien en te horen. Gelukkig smaakte het eten prima maar een beetje heel veel prikkels was het wel. Op een enkel druppeltje na was het vandaag gewoon weer droog en gelukkig ook minder koud.

Nog meer Cliffs

Omdat we er geen genoeg van konden krijgen gingen we vandaag opnieuw wandelen langs de Cliffs of Moher. Dit keer wel via het visitors center, zo konden we ze van de andere kant en vanaf het hoogste punt bekijken. We hebben weer een heel stuk gelopen en geklauterd want het was voor de tweede keer opnieuw indrukwekkend. Omdat we graag naar beneden wilden kijken maar je echt niet op het randje wil staan hebben we op onze buik op de rotsen gelegen. Echter zelfs dan werden we duizelig van de diepte en steile afgrond. Er zitten geen hekken of iets dergelijks langs het wandelpad en sommige mensen doen best heel gevaarlijk dingen om mooie foto’s te maken. Je krijgt er soms de kriebels van. Daarna bezochten we het visitors center zodat we nu alles weten van het ontstaan van de Cliffs, maar ook waarom het in Ierland zo vaak regent. Er komen hier verschillende warme en koude luchtstromen bij elkaar komen en dat zorgt voor wolken en dus regen. Overigens valt de regen in de praktijk heel erg mee, vandaag druppelde het enkele malen maar kort, koud was het weer wel, zo’n graad of 11! Veel toeristen maakt dat blijkbaar niets uit, het was vandaag erg druk bij de Cliffs, vooral veel bussen met Amerikanen. Ook horen we hier veel Duits, wat Frans, Spaans en Nederlands, en in onze B&B zitten zelfs 4 Australiërs.

’s Middags zijn we via de kust een stukje naar het zuiden gereden. Er zijn hier verschillende stranden maar het was niet echt weer om in je bikini te lopen. In Ennistymon , een klein stadje kwamen we via een cache bij een grote waterval uit. We hebben hier de hele omgeving nu wel zo’n beetje gezien. Morgen weer verder.

The Burren

R. koos vanochtend een full Irish breakfast: bacon, worstjes, gebakken bloedworst en champignons. Je moet er van houden zo ’s ochtends vroeg, ik hield het bij wat toast. De zon scheen en het weer zag er vriendelijk uit. We gingen vandaag nationaal park ‘The Burren’ verkennen. Het landschap laat zich moeilijk omschrijven, grote grijze kalkstenen plateaus, gelaagd maar ook met scheuren en spleten en op de achtergrond hoge grijze heuvels met nog veel meer stenen. Het is gevormd hééél lang geleden toen Ierland nog tropisch was en onder water stond. We vonden hier ook weer een cache.

Tot aan Ballyvaghaun reden we langs de kust. In dit stadje hebben we geluncht en kort gewandeld, het was nogal een stil en saai dorp met een lelijke kerk. Vervolgens zijn we landinwaarts gereden wat ook weer bijzondere plaatjes gaf. Daar hebben we de Aillwee caves bezocht, kalksteengrotten die pas ongeveer 70 jaar geleden zijn ontdekt. Eigenlijk zijn wij niet zo van de grotten maar ze zijn hier zo bekend dat we ze niet konden missen en het bleek best de moeite waard. Daarna hebben we een roofvogelpark bekeken, en waren we nog net op tijd voor de show met een adelaar, uil en valk. Iers is iets anders dan Engels en het is niet altijd goed te verstaan maar dat maakte de show niet minder leuk. Als laatste zijn we gestopt bij de Polnabrone Dolmen, een groot bekend hunebed wat je ook gezien moet hebben. Door de harde wind was het berenkoud en toen het ook nog begon te spetteren hebben we snel wat foto’s geknipt en zijn in onze warme Seat gekropen. Het was een dag waarop we veel hebben gezien. Het weer viel opnieuw mee, het was half zonnig, half bewolkt, op een enkel spettertje na droog maar wel behoorlijk koud. Onze fleecevesten zijn buiten niet uit geweest.