Col du Tourmalet en Pic du Midi

Bij het Office du Tourisme waren we te weten gekomen dat de Tourmalet wel te bereiken was vanaf de andere kant. Wij blij! Via Bagnères-de -Bigorre (waar zondag de Touretappe eindigt) reden we de bergen weer in. In het volgende plaatsje Beaudean bleken overal grote poppen te staan en te zitten in afwachting van de Tour. Het zag er erg grappig uit. Onderweg stopten we bij een mooie waterval en passeerden we veel wielrenners die zich in het zweet reden om deze col te bedwingen. Wildlife in de vorm van loslopende schapen, koeien en zelfs lama’s maakten het plaatje compleet. Na een prachtige rit kwamen we aan op de top (2115 meter) van de Tourmalet waar her en der nog flink wat sneeuw lag. Daar hebben we in het gras gepicknickt onder een strakblauwe lucht. Het uitzicht was echt fantastisch en we hebben met zijn drietjes vreselijk zitten genieten (ondanks de familie hagedis die hun holletje bij ons voeten bleek te hebben).

Vervolgens zijn we een stukje teruggereden naar Le Mongie waar we met twee cabines naar de top van de Pic de Midi du Bigorre gingen. R. vond dat natuurlijk weer te duur zoals hij altijd alle kabelbanen te duur vindt maar we zijn toch maar gegaan. Eenmaal boven op 2877 meter hoogte bleek het uitzicht spectaculair. Toen we arriveerden zaten we nog half in de wolken maar die trokken snel weg, soms zit het gelukkig gewoon mee. We konden echt kilometers ver weg kijken. We hebben een hele poos in de zon op het terras gezeten, van zo’n uitzicht krijgen we echt nooit genoeg.

Vanavond zijn we tijdens de lichtprocessie door de grot gelopen aangezien het dan veel minder druk is. Daarna hebben we twee kaarsen opgestoken, eentje voor opa en oma van R., en eentje voor al mijn chronisch zieke blog- en Facebookvriendjes. Dat ze ondanks een waardeloos lijf toch een waardevol leven hebben. En om vakantiegevoel erin te houden en niet emotioneel te worden hebben we onszelf daarna weer verwend met een zak heerlijke chocola gekocht bij het chocoladewinkeltje hier vlakbij.

Lourdes en omgeving

De dag begon vandaag regenachtig en met een parkeerbon van 17 euro. Dat was nog eens lekker opstaan L. Er was ons beloofd dat de politie niet kwamen controleren maar dat bleek een foutje. De receptioniste zou het voor ons regelen. Eigenlijk was het plan om naar de internationale eucharistieviering in de ondergrondse Pius X basiliek te gaan maar die ligt nog vol modder, dus volgden we een gedeelte van een Engelstalige mis bij de grot. Het was er berendruk. Vervolgens hebben we de drie kerken bekeken en hebben R. en A. de grote kruisweg door het bos gelopen (ikke niet, ik was nog te moe van gisteren).

’s Middags hebben we per auto door de omgeving getoerd en zo kwamen we op onbekende en verrassend mooie plekjes. Eerst naar het Lac de Lourdes, vervolgens ontdekten we St. Vincent vanwaar we mooie vergezichten hadden en daarna bleek de vesting van Betharram een interessant plaats. Verder hebben we een stuk langs de rivier de Gave gereden en de ramptoerist uitgehangen. Echt overal zijn stukken van de kant weggevaagd, zitten er gaten in bruggen of zit de boel nog onder de modder. Wij vragen ons iedere keer af waar toch al dat water vandaan is gekomen. In Lourdes zelf zien we langs de oevers van de Gave ook nog iedere dag mensen de hotels en restaurants schoonmaken. Vanavond hebben we geshopt en het bleek voor A. nog een hele klus om het juiste Mariabeeldje te kiezen. Na ongeveer veertig dezelfde winkeltjes is het uiteindelijk toch gelukt. R. en A. zijn nog even naar de grot geweest en hebben een flesje gevuld, ik ben op de hotelkamer alvast aan de chocola begonnen. Als het dadelijk rustig wordt op straat – het is hier tot een uur of twaalf net Chersonissos – gaan we lekker slapen.

Gavarnie

Toen we vanochtend opstonden was het mooi weer maar nog wel een beetje fris. We besloten naar de Pont d’Espagne - waar je de mooiste watervallen van de Pyreneeën kunt bewonderen – te gaan. Vanuit Lourdes reden we meteen de bergen in. Onderweg was op veel plaatsen te zien hoe woest het water zijn weg naar beneden had gevonden. Hele stukken oever en asfalt die waren weggeslagen, huizen en zelfs campings die waren ondergelopen en overal bomen en andere zooi die onderweg was komen vastzitten. Soms zag het er uit als een serieus rampgebied.

Toen we al een heel eind omhoog in de bergen zaten stonden er opeens twee gendarmes midden op de weg. We mochten niet verder, hoe wat en waarom was onduidelijk. Het Engels van de gendarmes beperkte zich tot twee woorden namelijk ‘not possible’. Met mijn schoolfrans kwam ik erachter dat dit nog de hele dag ging duren. Geen enkele Fransmenneke was op het idee gekomen om dit ergens eerder op een bord te zetten, bijvoorbeeld onder aan de pas.

Plan B werd in werking gezet, we gingen naar de Tourmalet. Toen we ongeveer 1/3 van de route hadden afgelegd was er opeens een wegafzetting, ‘route barré’ stond er op het bord, @#$%^& Heel even hadden we flink de pest in en vroegen ons af in wat voor rampgebied we waren terecht gekomen. Over naar plan C, de Gavarnie. Gelukkig konden we daar wel komen. De Gavarnie is een spectaculair keteldal met erg hoge bergen met sneeuw. We hebben er een flink stuk gewandeld en daarna op een terrasje gezeten. Het zonnetje scheen en de omgeving was prachtig.

’s Avonds zijn we naar de lichtprocessie geweest. Hoewel door de opgestoken wind vele kaarsjes steeds uitgingen zag het er toch mooi uit. Als iedereen samen het Ave Maria zingt klinkt dat bijna betoverend. Hoewel met een valse start werd het toch een geslaagde dag.

In een Mercedes naar Lourdes

Ruim een kwartier voor op schema vertrokken we vanmorgen richting Rotterdam. Het vliegveld was snel gevonden en nadat R. een goed plaatsje had gevonden voor ons bolide, er vervolgens nog drie rondjes omheen had gelopen kon de vakantie beginnen. Vliegveld Rotterdam was nieuw voor ons maar niet groot, dus dat hadden we snel gezien. Ons vliegtuig vertrok netjes op tijd. Was het in Nederland nog zwaar bewolkt, hoe verder we naar het zuiden vlogen hoe helderder het werd. In Biarritz scheen de zon en was het 28 graden, precies zoals wij het graag hebben. Ook de koffers verschenen snel wat mij K. een hoop bagagebandstress scheelde. Onze huurauto bleek een luxe Mercedes B (180 CDi) en R. kon zijn geluk niet op. Zijn vakantie kan nu al niet meer stuk.

In Lourdes was het even zoeken naar het hotel want onze Vlaamse Tomtom mevrouw stuurde ons steeds eenrichtingswegen in. Maar gelukkig was ik een beetje bekend hier dus kwam het goed. We zitten vier hoog en kijken naar de tegenoverliggende hotels. Dat is dus effe iets anders dan een uitzicht op de Gave maar we doen het er maar mee. Het hotel is verder wel modern en schoon. We hebben een grote tv en airco, we missen alleen een minibar om R. zijn bier koud te houden.

Ook zijn we al even langs de grot en over de esplanade gewandeld. We zitten echt zo dichtbij. Overal zijn nog duidelijk de gevolgen van de overstroming te zien. De grote brug die met hout is opgelapt, stukken asfalt en muurtjes die zijn weggeslagen. Voordeel voor ons is dat de betaalde parkeerplaatsen tijdelijk gratis zijn, ieder nadeel heeft zijn voordeel. Helemaal uitgeblust lig ik nu in bed, A. zit in bad, en R. in zijn Mercedes. Zo meteen lekker slapen en morgen de Pyreneeën in.

De vloek over onze vakanties

De hele zooi is weer ingepakt en morgenochtend vertrekken we richting vliegveld Rotterdam. Rond het middaguur vliegen we naar Biarritz om vervolgens met een huurauto naar Lourdes te rijden. Daar logeren we een week om in de Pyreneeën de mooie ‘Tour de France beelden’ in het echt te gaan bekijken. Na die week is het de bedoeling dat we een paar dagen gaan luieren op het strand van Biarritz.

Ook dit keer werd de vakantievoorpret weer wreed verstoord. We lijken er patent op te hebben. Niet omdat een van ons ziek werd (tenminste nog niet) of is er personeel dat gaan staken (kan eigenlijk ook nog steeds), maar Lourdes bleek de zondvloed over zich heen te krijgen. De hele boel inclusief de grot liep onder water zodat zelfs oma zich vertwijfeld afvroeg of er ‘daarboven’ nog wel iets was.

Ik wilde graag een hotel aan de rivier, nou dat heb ik geweten, in geval van overstroming zit je daar altijd fout. Blijkbaar leer ik het nooit want jaren geleden zaten R. en ik ook al eens op een idyllische camping aan de rivier toen deze overstroomde. Echt nooit meer doen dus. Na veel onduidelijkheid hebben we eindelijk de bevestiging ontvangen van het hotel waarnaar we zijn overgeboekt. Slaapzak en tentje kunnen gelukkig thuisblijven. De rivier is gezakt, iedereen heeft heel hard gebeden en gewerkt, dus Lourdes is weer te betreden zonder lieslaarzen. De weersvoorspellingen zijn prima en we hebben er zin in. Wie weet zet ik nog wat foto’s online. Maar mocht je ons heel erg missen dan zwaaien we wel een keertje voor een van de webcams in Lourdes http://nl.lourdes-france.org/tv-lourdes/ J

Relaxen op zee

Vandaag een relaxt dagje op zee. R. en A. zijn eerst samen wezen sporten in the gym en daarna zijn we met zijn drieën gaan zwemmen. Verder hebben we nog plekjes op het schip ontdekt waar we nog niet waren geweest. Buiten waaide het stevig maar het was zonnig. Maar hoe verder we richting Nederland vaarden hoe bewolkter het werd, zonnen was er niet meer bij. Vanmiddag hebben we met zijn allen geshopt en een beetje rondgehangen.

The Brilliance of the Seas is een fijn schip en het personeel doet er echt alles aan om je in de watten te leggen. Varen tussen de fjorden is compleet anders dan varen in de Caribbean. Het is echt heel bijzonder. Op deze cruise waren 400 Nederlanders en 300 Vlamingen dus we hoorden regelmatig Nederlands praten. Maar voor de rest was het toch een kakofonie van talen. Verder was de gemiddelde leeftijd iets hoger wat natuurlijk ook komt omdat de meeste arme sloebers nog moeten werken. Het weer was boven verwachting goed, we hebben geen druppel regen gezien en de Hema regenjasjes zitten dus ook nog in de verpakking. Wel veel wind en ruwe zee, we zijn flink ingeslingerd zoals dat schijnt te heten op zee. Ook nu weer windkracht 9, de boot piept en kraakt als de zinkende Titanic.

Het was weer een heel mooie ervaring waarvan we met volle teugen genoten. Nu maar weer even sparen voor de volgende cruise ;P.

In Bergen schijnt altijd de zon

Het blijft iedere ochtend een leuke verrassing om uit het raam te kijken en te zien waar we liggen. Vanmorgen keken we uit op het zonovergoten Bergen. Bergen ligt op een heuvel rondom de fjord en dat ziet er idyllisch uit. Dit keer in korte broek en zonder regenjasjes gingen we van boord om via de Hakonshallen, een 13^de eeuws fort, naar het centrum te wandelen. We besloten om meteen naar een van de topattracties van Bergen te gaan, de Floibaan. Dat is een funicular (schuin treintje) naar de top van Mount Floyen. Al snel kwamen we tot de ontdekking dat de passagiers van de andere vier cruiseschepen die vandaag in Bergen lagen op hetzelfde idee waren gekomen. Er stond een idioot lange rij en er was enig ‘overleg' of we daar wel in wilden. We besloten om toch aan te sluiten omdat we vreesden dat er de hele dag zo'n rij zou blijven staan (wat later dus niet zo bleek te zijn L). Uiteindelijk duurde het vijf kwartier voordat we in het treintje zaten. Maar het uitzicht was meer dan de moeite waard, temeer door het mooie weer. We hebben wat gewandeld en zijn toen (weer in de rij) naar beneden gegaan. Daarna hebben we de bekende Fisketorget oftewel vismarkt bekeken. De terrasjes zaten vol en het zag er erg gezellig uit. Vervolgens zijn we naar de roodbruine Domkirke geweest en als laatste naar Bryggen met zijn houten huizen. Tussendoor vonden we nog drie caches waar we min of meer toevallig tegen aan liepen. Bergen is echt een prachtige en gezellige stad en we hadden ons er gemakkelijk nog meer dagen kunnen vermaken.

Eenmaal aan boord hebben we op het zonnedek weer genoten van het wegvaren. We kunnen er echt geen genoeg van krijgen. A. en ik zijn samen naar het optreden van Aaron Shaw geweest. Hij is blijkbaar bekend van x-factor in de V.S. Zijn repertoire is o.a. Pavarotti, Andrea Bocelli, Julio Igelsias en musical. Hij zong mooi en ik heb hem nog een handje gegeven.

We zijn al helemaal gewend aan onze nieuwe huis. Behalve dan dat we aan de andere kant van het schip liggen waardoor het water nu de verkeerde kant op stroomt. Het was weer een heerlijke dag. En in Bergen regent het dus heus niet altijd!!!

Molde en verhuisd

We hebben het de laatste paar dagen niet meer donker gezien buiten. De zon gaat pas rond middernacht onder en komt om ongeveer half vier weer op. Ik dacht dat het tussendoor wel schemerig zou zijn maar toen ik vannacht om twee uur wakker werd en naar buiten keek was het gewoon nog klaarlichte dag.

Vandaag waren we op het noordelijkste punt van onze reis, Molden. Het was weer zwaar bewolkt en er was regen voorspelt. We lagen wat verder uit het centrum en werden met een shuttlebus vervoerd. Bij de toeristeninfo hebben we een taxi geregeld en zijn naar Varden viewpoint gereden. Ik val in herhaling maar het uitzicht was natuurlijk weer heel mooi ondanks de grijze lucht. Je kon echt heel ver weg kijken. Daarna hebben we nog wat gewandeld en een cache gevonden. Molden is vanuit de verte een mooi stadje met witte, okergele en roodbruine huisjes tegen een heuvel. Maar het stadje zelf was niet zo bijzonder, we hadden het snel gezien.

Eenmaal terug op de Brilliance brak de lucht open en in een mum van tijd was het bijna strak blauw en warm. Het was opeens bikini-weer. We besloten om de middag op het zonnedek door te brengen waar het heerlijk vertoeven was. Op ons ligbedje hebben we lekker liggen dutten met een prachtig uitzicht op de fjorden. We zijn ons er erg van bewust dat dit weer een cadeautje was.

Omdat we gisteren nogal wat gedoe met een slecht werkend toilet hadden mochten we ter compensatie vandaag in het specialiteitenrestaurant gaan eten. Daar hebben we o.a. heerlijk malse biefstuk op. Maar het toilet bleef een probleem. Hij trok niet vacuum waardoor er het een en ander bleef drijven. Verschillende ‘plumbers' hebben zich erover gebogen maar toen vanavond weer de hele pot vol stond was ik er klaar mee. Dus we zijn verhuisd, een ruimere hut en een dek hoger! Het werd ons aangeboden, we hoefden er niet om te zeuren. Ze doen echt alles om het je naar de zin te maken.