De kosten van een cruisevakantie.

Natuurlijk wist ik wel dat een vakantie op een cruiseschip de nodige duiten kost. Niet alleen de cruise maar ook het vliegticket maakte van het totaalbedrag een aardig fortuin. Maar wat ik zelf eerlijk gezegd een beetje over het hoofd had gezien waren alle extra kosten die er nog bij kwamen. Het begon al meteen met het uitbreiden van de reisverzekering naar werelddekking en het ophogen van het maximaal verzekerde bedrag van de annuleringsverzekering. Vervolgens kwamen daar de nieuwe paspoorten (met veel te dure pasfoto) van de kinderen bij gevolgd door het ESTA-formulier voor ons vieren want anders mogen we misschien de V.S. niet eens in.

Toen ik dacht hetergste dan wel te hebben gehadbleek dat een vergissing want er moesten nog excursies worden geboekt, je wilt tenslotte ook wat zien als je zo ver van huis bent. De prijzen van de uitjes logen er niet om. Voor het bedrag voor een trip met ons vieren naar bijvoorbeeld de Mayatempels konden we met gemak een weekend naar Centerparcs, ook best tropisch eigenlijk. En straks aan boord moet er nog gedronken worden, want jammer genoeg zat dat niet bij de prijs inbegrepen.Voor het gemak vergeten we maar even de kosten van de nieuwe cocktailjurkjes met bijpassend schoentje voor de dames...

Voor de bloglezers hopen we dat we straks een goede internetverbinding hebben als we eenmaal aan boord van de Carnival Valor gaan.

De Grieken

Vanmorgen vroeg opgestaan om de laatste spullen in te pakken en vervolgens zijn we naar het vliegveld vertrokken. Voor de laatste keer reden we weer een beetje verkeerd maar och, dat is traditie geworden deze vakantie. Bij de parkeerplaats van het verhuurbedrijf waar wij onze auto in moesten leveren was natuurlijk niemand te bekennen. We hebben de sleutel maar aan iemand die er in de buurt in een hokje zat gegeven, het zal wel goed komen. Daarna ingecheckt en vervolgens door de paspoort controle. A. heeft nog geprobeerd om in haar handbagage een grote schaar mee te smokkelen maar dat ging niet door. Mijn beste keukenschaar ligt dus nu bij de douane van Heraklion! In de vertrekhal was het heel erg druk, overal wachtende mensen maar gelukkig vertrok ons vliegtuig op tijd.

De vliegreis verliep goed, het was een rustige vlucht en ik heb veel naar buiten kunnen kijken omdat het helder was tot halverwege Duitsland. DevliegtuigmaatschappijHamburg International is ons goed bevallen. Eenmaal op vliegveld Niederrhein waren onze koffers er ook vrij snel, alleen miste we wel een blauwe band die om de koffer zat. Thuis wachtten W. en H. in een schoon huis met zelfgebakken boterkoek en dat was lekker.

Samenvattend hadden we een heerlijk relaxte vakantie. Kreta is een fijn vakantie eiland, en de meeste Grieken zijn aardig, maar wat ons vooral is opgevallen, is dat die Grieken er zo'n zooitje van maken. Overal ligt zwerfafval, langs de weg, gewoon in de natuur en ook op het strand. Soms lijkt het wel een vuilnisbelt en dat is echt jammer. Verder zijn er volgens mij geen verkeersregels, in ieder geval houdt niemand zich eraan, het zijn meer richtlijnen die ernstig afwijken van de normale regels.Gelukkig heeft R. ons met stalen zenuwen heelhuids door Kreta geloosd.

Afscheid

Vandaag was onze laatste dag op Kreta. We besloten dat we nog een keer naar Heraklion wilde. Het is een mooie stad en we hadden nog lang niet alles gezien. We gingen naar een soort marktstraatje, smal met veel typisch Griekse kraampjes en winkeltjes, echt heel pittoresk. De Grieken kopen daar ook hun vlees en groente en bij de slager stonden verschillende kleine in zwart geklede Griekse oude vrouwtjes een beetje ruzie te maken over het beste stuk vlees. Daarna zijn we naar de kathedraal van Heraklion gegaan. Een heel mooie kerk met prachtige schilderingen. En ten slotte hebben we A. weer even losgelaten in de hippe shopstraat van Heraklion. Toen we het allemaal zat waren wist R. de kortste weg terug naar de auto. Tot we op een gegeven moment in een onguur wijkje belandden en er gelukkig een aardige man was die ons weer de goede kant opstuurde. Zo gaat het dus altijd…

Ook stond er nog een keertje strand op het programma. Gisteren hadden we vanaf de snelweg al een mooi zandstrand ontdekt, vlak naast het vliegveld. Gelukkig hadden we het snel gevonden. Zo maar een mooi zandstrand waar je de auto vlakbij kunt parkeren, niet druk en met gratis parasol en ligstoelen. Overigens waren wij een van de weinigen badgasten die niet Grieks waren. We hebben er heerlijk gezwommen en R. en ik vonden het zelfs een beetje op Curacao lijken. Omdat het strand zo ongeveer naast het vliegveld ligt kon je mooi vliegtuigen spotten, ze kwamen vaak heel laag over.

Vanavond hebben we stifado gegeten, typisch Grieks, maar het is eigenlijk gewoon hachée. De kok/ober/schoonmaker kwam nog gezellig raki bij ons drinken ter afscheid. Wat een vrolijk Frans is dat zeg! Hij praat Grieks, Duits, Engels en Nederlands, en hij is ongelooflijk gay! Vlak voor we gingen slapen kwamen we tot de ontdekking dat we vandaag vergeten zijn onze terugvlucht te bevestigen. Nou ja, het zal wel goed komen.

Op zoek naar Star Beach

Vandaag schrijf ik, A. dochter van K., en leukste persoon van de familie natuurlijk.

Na vanmorgen weer eens heerlijk te hebben uitgeslapen besloten we vandaag naar Chersonissos te gaan. We wilden ook wel eens zien waar de grote meute nou eigenlijk precies naar toe gaat. Daar aangekomen zijn we eerst door de stad gereden. Mijn hoofd draaide snel van links naar rechts en ik zag vanuit de auto met mijn kundige shop-oog al verschillende toekomstige aankopen hangen in de vele souvenirwinkeltjes. Het was opvallend rustig in de straten, waarschijnlijk lagen de meeste Chersinissosgangers nog hun roes uit te slapen. Papa dropte de auto ergens langs de kant van de weg en gretig begon ik met mijn zoektocht naar de aankoop van vandaag. Na een tijdje begon mijn vader dat hij nu toch wel eens op zoek wilde naar de boulevard en het bekende Star Beach. We liepen tussen de winkeltjes door naar beneden en vonden daar vooral veel terrasjes en hotels met kleine zonnebrandbesmeurde zwembaden en korte stukjes rotsenstrand. Dit kon het toch niet zijn? Hopeloze barmannen vroegen in het Nederlands met een Grieks accent of we toch alsjeblieft iets bij hem wilde komen drinken, maar mijn papa liep stug door. En na de boulevard-die-er-eigenlijk-niet-was en geen Star Beach liepen we weer naar boven richting de winkeltjes. Daar scoorde ik mijn nieuwe zonnebril, en mijn ouders nog wat leuke dingetjes voor W. en H., oma v. R. en voor thuis op de wc. Nog even wat boodschapjes gedaan en vervolgens liepen we roodbezweet en lichtelijk teleurgesteld (nog steeds geen Star Beach) terug naar de auto. Tijdens het rijden zagen we in de verte iets wat leek op een groot strand. Enthousiast maar nog steeds verhit parkeerde we de auto en zagen we daar eindelijk in de verre verte een bom aan parasollen en ligstoelen. Nog steeds niet breed, maar wel zonder rotsen en met heel veel mensen: Star Beach.

's Middags kippensoep en vervolgens weer gezwommen en gelezen. 's Avonds genoten van het Griekse eten. Deze keer onder andere een toetje wat leek op baklava. Het is iedere avond weer veel te veel en de ober stelde voor de salade mee te nemen anders moest hij het het weggooien en dat was ook zonde. En daarom staat deze nu in onze koelkast.

Shopscore van deze vakantie (tot nu toe): rieten zonnehoed uit Heraklion, Grieks aardewerken vaasje uit Knossos, enkelbandje met gekleurde belletjes uit Matala en vandaag een zwart met blauwe Ray-Ban zonnebril uit Chersonissos. Ik ben trots op mezelf.

Naar de andere kant

Vandaag waren we allemaal weer fit. We besloten om een daguitstapje te doen namelijk naar de andere kant van Kreta rijden en daar een rustig strandje op zoeken. Voor de duidelijkheid, wij zitten ongeveer 15 km vanaf het noorden, naar het zuiden was het nog zo'n 70 km. Hoewel het volgens de kaart een brede doorgaande weg zou zijn bleek het toch weer eens niet zo duidelijk. Soms reed je op iets wat een snelweg leek omvervolgens plotsklapsop een hotseknotsweg te belandden midden in een verlaten dorp. Het binnenland van Kreta is niet veel anders dan de omgeving waarin wij nu zitten, heuvelachtig met heel veel olijfbomen en druivenstruiken. De meeste plaatsjes onderweg waren alles behalve pittoresk, maar vooral oud, vies, vervallen en meestal ook uitgestorven. Sommige zijn bijna eng en je wilt daar dan ook echt de auto niet uit. Eenmaal naar de zuidkust toe werd het weer vriendelijker en ook tropischer met prachtige inbloeistaande palmbomen.

Na ongeveer 1 uur en 3 kwartier kwamen we uiteindelijk in Matala uit, een badplaats tussen de rotsen die in de jaren 70 vooral bekend stond doordat er veel hippies kwamen. Zij hebben in de rotsen gewoond. We konden de auto parkeren voor 2 euro vlakbij het strand. Het was echt een mooi strand, tussen de rotsen en het zeewater was helder blauw en lekker van temperatuur. Wel was het strand drukker dan de bedoeling was maar goed, je kan niet alles hebben. R. heeft ook nog de rotsen beklommen zoals heel veel badgasten deden. A. en ik waren daar een beetje te lui voor en hebben voornamelijk in zee gezwommen en gepoedeld. A. was ook erg verdiept in haar vampierenboek terwijl ze druiven en griekse sesamhoningkoekjes snaaide. Op het strand heeft A. een enkelbandje met kleine belletjes gekocht en als ze loopt klinkt ze nu net als de krekels. Min of meer per ongeluk reden we op de terugweg anders. En dat bleek een goede keus, we gingen nu midden door de bergen die veel hoger bleken dan we eigenlijk wisten. De vergezichten waren echt heel mooi.

's Avonds hebben we alweer heerlijk gegeten, onder meer moussaka. En op het laatst weer een verse tros druiven. Verder zijn we ondanks het vele insmeren allemaal een beetje verbrand, hopelijk is het morgen mooi bruin ;-).

Een hoop stenen

Had ik toch gedacht dat ‘ ziek zijn' ook op vakantie was, het was helaas niet waar. Gistermiddag voelde ik me al niet lekker maar 's avonds en 's nachts voelde ik me helemaal beroerd. Ook R. was vandaag niet fit al had dat een andere oorzaak, de combinatie wijn, bier en raki op een avond is niet goed gevallen. Na lang treuzelen toch maar besloten om vandaag naar Knossos te gaan. Omdat we de weg eindelijk een beetje kennen besloot R. weer een ander toeristische route te nemen, en ik moet toegeven, het gaf mooie plaatjes. Maar opeens zaten we met onze auto midden in het oude centrum van Archanes met heel veel smalle en steilestraatjes met de hele bejaardensoos op keukenstoelen met tafel voor het huis, en kraampjes met groente en fruit. Echt, Griekser dan dit kan je het niet krijgen. We waren zo blij dat we de kleinste auto van het heelal hadden want anders had het echt niet gepast. Overigens is het een Hyundai Atos (met airco).

Eenmaal op de plaats van bestemming bleken meer mensen bedacht te hebben vandaag naar Knossos te gaan. Behalve in het vliegtuig heb ik de hele vakantie nog niet zoveel toeristen bij elkaar gezien, er stond een mega lange rij. Knossos is de grootste opgraving van Griekenland en ik had me van te voren goed ingelezen om er iets van te begrijpen. Groot was het inderdaad maar of het was te heet, te veel toeristen, te veel stenen of wij gewoon niet fit, wij hadden Knossos snel gezien, sorry W. De topattractie van vandaag bleken we al gehad te hebben in Archanes.

Traditiegetrouw aten we bij thuiskomst zoute soep en begon daarna het insmeerritueel. De rest van de middag stond er weer relaxen bij het zwembad op het programma waar het ook vandaag weer erg rustig was. Je hoort alleen het getjirp van de vele krekels, af en toe een haan die kraait of het gesnurk van de buurman die een stukje verder op zijn ligbed in slaap is gevallen. In het restaurant was het vanavond wel behoorlijk druk. We aten linzensoep of zoiets en varkensvlees in sinaasappelmarinade. En net als eergisteren kregen we een grote tros met druiven uit de wijngaard van de kokkin om mee te nemen. We hadden de vorige tros net op, ze waren echt heel lekker.

Heraklion

Vandaag gingen we naar Heraklion. Voor het eerst deze vakantie reden we spontaan meteen goed en kwamen we uit bij een parkeerplaats bij de haven. Voor 2,50 euro mochten we de hele dag parkeren. Op 80 meter bevond zich ook nog eens een cache die we meteen vonden. Het was namelijk een soort van brievenbus die gewoon open en bloot tegen de muur was geschroefd met daarop de bekende geochache sticker. Zo gemakkelijk kan geocachen dus zijn.

Vervolgens hebben we langs de haven gewandeld met typisch Griekse vissersbootjes, het kon zo op een ansichtkaart. Daarna hebben we wat gewinkeld in de binnenstad tot ik , K. erachter kwam dat we vergeten waren door te geven dat we 's avonds weer in het hotel wilde eten. Wie zijn schuld het was laat ik even in het midden maar de sfeer van dit uitje zakte ondanks de hitte tijdelijk tot onder het vriespunt. Toch maar verder proberen te genieten want Heraklion is een leuke stad. Er was voor A. een winkelstraat met allemaal trendy winkels waaronder de Zara. Omdat de airco hier zo goed werkte zijn we er een poosje blijven hangen maar na een half uur hebben we A. mee naar buiten gesleept. In een heel mooi Griekse kerk met veel goud en glitter hebben we een kaarsje voor opa v. R. en oma S. opgestoken. Als laatste nog het Venetiaanse fort bezichtigd dat op een soort van pier in zee stond. Eigenlijk wilde we dit ook van binnen bekijken maar inmiddels waren we alledrie oververhit dus bewaren we dit voor een andere keer. Ook de terugweg reden we in een keer goed, we leren het nog wel.

Overigens is auto rijden op Kreta niet mijn hobby. Bij de verkeerslichten verschijnt er soms plots zomaar een enge zwerver voor je raam die staat te bedelen. Ik schrik me steeds te pletter. Ook van de Griekse rijstijl krijg ik regelmatig een hartverzakking, iedereen doet maar wat en vooral die stomme scooters schieten overal tussendoor. Liefst nog met een peuter of kleuter voor en/of achterop. Als je groot genoeg bent om je aan je papa of mama vast te houden word je hier op een scooter gezet, bij voorkeur zonder helm. Ook als voetganger ben je hier je leven niet zeker, het zebrapad is op Kreta nog niet ontdekt en het verkeer komt van alle kanten. En dan zal ik maar niet meer zeuren over de veel te steile en smalle straatjes.

Vanmiddag weer de hele middag geluierd en gezwommen. Gelukkig konden we toch eten in het restaurant, dat was een zorg minder. En het was weer lekker, iets met aubergines dit keer en natuurlijk raki, ‘good for the stomach' zei de kokkin. We worden al bijna verslaafd.

Boodschappen doen

Na een onrustige nacht - zoals gewoonlijk de eerste nacht in een vreemde omgeving - lag ik al vroeg wakker. De miljoenen krekels sjirpte er al vrolijk op los. De een nog harder dan de ander, volgens mij deden ze een wedstrijdje wie het hardst kan sjirpen. Daarna toch weer in slaap gevallen om pas weer wakker te worden rond half 10. Help, was het ontbijt niet tot half 10? Snel aankleden en gelukkig konden we nog ontbijten. Echt Grieks met huisgemaakte specialiteiten, wij vonden het niet voor herhaling vatbaar.

Daarna gingen we naar Archanes, het grootste dorp/stadje hier in de buurt om boodschappen te doen. De goede weg vinden is echt een probleem, er staan maar weinig wegwijzers hier op het platteland en degene die er wel staan zijn in het Grieks. Je ziet op deze manier wel veel van de omgeving ;-). We kwamen in verschillende dorpjes met heel smalle en steile straatjes. Ik word daar overigens niet blij van :-(. De oude Grieken zitten hier echt met een tafeltje en twee stoeltjes voor hun huis midden op straat. Erg idyllisch maar het geeft wel problemen als je een tegenligger tegenkomt. In Archanes hebben we de auto ergens langs de kant van de weg gedropt. Iedereen doet dat, het lijkt hier echt of alles mag, en boodschappen gedaan.

Vanmiddag hebben we de hele middag aan het zwembad gelegen. Een beetje gezwommen, gelezen en gerelaxt, echt heerlijk. Je hebt er lekkere ligstoelen en je kijkt uit over de heuvels. Bovendien was het erg rustig, geen idee waar de andere gasten waren. Het viel wel op dat de andere gasten allemaal dezelfde grote gele badlakens hadden. Deze hebben wij nu ook ontdekt in ons appartement. Verder kan ik er maar niet aan wennen dat het toiletpapier hier niet in het toilet mag worden gedeponeerd. Ik denk er steeds aan als het al te laat is als je begrijpt wat ik bedoel.

Vanavond echt heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel. We aten onder meer gevulde wijnbladeren en een op tzaziki lijkend goedje, alleen smaakte het anders. Het toetje werd weer begeleid door een flesje raki die we dit keer maar niet hebben leeggedronken. Zo meteen ook maar eens de klok een uur vooruit zetten net zoals de rest van Griekenland, das eigenlijk wel zo gemakkelijk.